ඉතින් මා ඔහු හා විවාහ වුනෙමි. ඒ ඔහුමය. වරෙක මා හැර දමා වෙන කෙල්ලකට පෙම් කලේ ද ඔහුමය. ඔහු එනතුරු මා මග බලා හිදිද්දි, ඇයත් සමග එක්ව නෙක හිරිහැර කරමින් මැරෙන්නට තරම් මට කලෙක ජිවිතය අපායක් කලේද ඒ ඔහුමය. අපහාස වින්දේත් පහර කෑවේත් මමමය. ඔබ මට හමුවුනේ එවන් කාලෙක ය. තුවාල යළි යළිත් පෑරි රිදුම් දෙද්දි ඔබ ඒ තුවාල සුවපත් කළේය. ජීවිතය ගැන, බලාපොරොත්තු ගැන කියාදුන්නේ මා සවිමත් කලේ ඔබය. ඔබ මගේ ජීවිතයට ආවේ ඇයිද කියාවත් එදා සීතල නගරයකදී ඔබ මට හමුවුනේ ඇයිද කියාවත් මා නොඅසමි. නමුදු ඔබට ආදරය කිරිම මා කළ වැරැද්දක් බව මා පිළිගනිමි. සමාවෙන්න. නමුත් ඔබද මට ආදරය කල වග මා දනිමි. එය ඔබට අනුව ආදරය නොවන්නට ඇත. කෙල්ලකට කළ විහිළුවක් වන්නටත් ඇත.
නමුත් විහග, මා ඔබට ආදරය කළෙමි. හිත හදා ගන්නට අසීරු වන්නට තරම් මාස ගණනක් තිස්සේ රෑ නින්දක් නැතිව හඩා වැටෙන්නට තරම් මා ඔබට ආදරය කළෙමි. මෝඩියක මෙන් මා විහගට ආදරය කරන වග අම්මා ඇතුලු නිවැසියන් ඉදිරිපිට කියන්නට තරම් මා ඔබට ආදරය කළෙමි. ඉතින් සියල්ල වෙනස් විය. ඔහු නැවත ආවේය. අයිතිවාසිකම් කියා පෑවේය. මගේ කේන්දරය ඔහුට වාසනාව ගෙනෙන වග කියු මිනිසුන් නිසා එය තින්දු තිරණ මතින් සියල්ල සම්මත විය. ඔහුගේ ඇය ඔහුට සෙල්ලමක්, කාලය කා දැමීමක් වු වග ඔහු කිවේය. ඇය කෙරෙහි ප්‍රේමයක් නොතිබු වගත් ඇයට බලාපොරොත්තු නොදුන් වගත් ඔහු කිවේය. එදින මා මොහොතකට ඔහු තුළින් ඔබ දුටුවෙමි. මිනිසුන් වෙනස් වන වග ඔබත් ඔහුත් මට උපහරණ ඇතිව අපුරුවට පසක් කලෝය.
ඔබ මා පරිත්‍යාග කළ බව සමහරු කිවෝය. ඔබේ ආදරය මා හදුනන බවත් අවසන් මොහොතේ හෝ ඒ ආදරය මා විශ්වාස කරන්නේ නම් සියල්ල හැර දමා මා ඔබ වෙත දිව එතැයි ඔබ විශ්වාස කළ බවත් ඔබේම මිතුරෝ කිය. නමුත් මා ඒ කිසිවෙක් විශ්වාස නොකරමි. ඔබ යක්ෂයෙකුට මා පරිත්‍යාග කරන්නට තරම් අනුවණ මිනිසෙකු වී යැයි ද මා විශ්වාස නොකරමි.
කෙසේ නමුත් සියල්ල සිදු වී අවසන් ය. කිසිවක් හෝ කිසිවෙක් තවදුරටත් වෙනස් වන්නේද නැත. කුමනාකාරයේ මිනිසෙකු වුවත් මා දැන් ඔහුට, ඔහුගේ කුලයට සහ ඒ පරපුරට අයත් ගැහැණියක්මි
විහග, ඔබ ගැන ලියන්නට යැයි ඔබ කියු කතාවක ඔබ විහග ලෙස නම් කලේ මාය. ඒ කතාවේ ඇය වසර කිහිපයකින් නැවත ආවද කෙදිනකවත් මා හැරි නොඑන වග ඔබට ලියා තබමි. ඉතින් මා ඔබ නාදුනන අයෙක්මි. විවාහයක් පවතින්නටත් පුළුවන. කටු ගෑවෙන්නටත් පුළුවන. නමුත් අනාගතය කුමක් වුවද මා නැවත නොහැරෙමි. අසීරුවෙන් හෝ සියල්ල ඉවසමි. නමුත් ඔබට ලියු තරම් ආදරණිය කවි ඔහු නමින් උපදවන්නට මට නොහැකි වනු ඇත. ඔබට තරම් ප්‍රේමයක් ඔහුට පුදන්නට මට නොහැකි වනු ඇත. නමුදු කාලය සියල්ලටම පිළිතුරු මට ගෙනවිත් දෙනු ඇත. ඉතින් ඒ කවිකම් දිනක ඔහු වෙනුවෙන් උපදිනු ඇතැයි මා විශ්වාස කරමි. ඔබ ගැන මතකය මකා දමා ඒ මතින් අලුත් ලෝකයක් තනන්නට මම වෙර දරමි. තවදුරටත් හුස්ම අහුලමි.
විහග, කලක් මා ඔබ එතැයි මග බලා හිටියෙමි. දැන් ඇස් කොන් දැවෙන වේදනාවක් පමණක් මා අභියස ඉතිරිව ඇත. දිනක එය ද මැකී යනු ඇත. නමුත් ඔබ එදා මා මෝඩියක නොකලා නම් මා ඔබට පින් දෙමි. රැයක් ගානේ ඇහැරි හඩා වැටුණ මට හඩන්නට දී,ඇමතුම් නොදී,කදුළු පිස නොදමා, අහක බලා හිටියා නම් මා ඔබට කල්ප කාලයක් පුරා දස දහස් වර පින් දෙමි. මුරණ්ඩු මා ආණ්ඩු කරන්නට සංවාද කවුළුවෙන් එබී තරවටු කරන්නට ඔබට මහන්සි නොවී ඉන්නට තිබිණි. බීමතින් ඔබ කියු ඒ හැම පෙම් කතාවක්ම, ආදරණිය හුස්මක්ම ඔබ තුළින් ගිලිහෙන්නට නොදී තරයේ අල්වා ගන්නට ඔබට සිහිකැදවා ගන්නට තිබිණි. තවද ලෙඩ දුක් හැදී මා වේදනා විදිද්දි සොයා නොබලා හිදින්නට ඔබට උත්සාහ කරන්නට තිබිණි. නමුත් ඔබ එසේ ආදරය දුන්නේ ඇයි දැයි මා යළි යළිත් මා තුළ වු ප්‍රශ්නාර්ථ මතු කර ගනිමි. ප්‍රශ්නාර්ථයක් පමණක් රැගෙන නික්මෙන්නට මට පුළුවන. ඇස් වලින් කදුළු වට්ටන්නට තරම් ආදරයක් මට දැනෙන්නට හැරිම ගැන නම් ඔබට සාප කරන්නට මට කෙදිනකවත් නොහැකි වනු ඇත.
සියල්ල අවසන අහස පිරෙන්නට ආදරය වපුරා බලාපොරොත්තු දුන්නේ නැතැයි කියා පිහි තුඩකින් තුවාල කර මා අතැර යාම ගැන පමණක් මා ඔබට ස්තුති කරමි. ඔබට ආදරය කළ වරදට මා ලගා කරගත් හැම කටුක වේදනාවක් ගැනම සතුටු වෙමි. සියල්ල දරා ගත හැකි ශක්තිමත් ගැහැණියක් බවට මා පත් කළේ ඔබය. කදුළු දෑස් තුළම මිදෙන්නට හැර තව දුරටත් ලෝකයේ බැදීම් තදින් අල්වා නොගන්නට මට උගැන්නුවේ ඔබේ නික්මීමය. ඔබය. ඉතින් මා තුති පුදමි. එසේම ඔබට ලියු හැම කවියක් ගැනම සමාව අයදිමි. ඔබ ගැන හෙවු වද වු හැම තත්පරයක් ගැනම සමාව අයදිමි. ඔබ එවු හැම කෙටි පණිවිඩයකටම පිළිතුරු ලියා මා පමණක් වරදකාරිනියක වීම ගැන කිසිත් නොකියමි. විහග ඒ මතකයට ආදරයට ඒ සිතුවිල්ලට ස්තුතියි. අනාගතයේ දිනක ඔබ පොතක පිටු අතරින් හමු වුනොතින් මා වගකිම භාර නොගනිමි. නමුත් ඔබව හෙළිදරව් නොකර රහසේම රකින්නට පමණක් පොරොන්දු වෙමි.
ඉතින් ජිවිතය කියා දුන් ඔබ කදු අතර ඉපිද හිරු එළියෙන් මියැදුණු පිනි බිදුවක් ලෙස පමණක් මතුවටද මා විශ්වාස කරමි. ආයෙත් ආයෙත් ඔබේ ජිවිත කතාවේ මා කිසිදු නමකින් ඔබ අසල නොලියවෙන්නට වග බලාගන්නා ලෙස පමණක් දෙවියන්ගෙන් අයදිමි. ඉතින් සමුගනිමි. සමුදෙමි.
- අමාවී -
#stories
- අරුණි කළුපහන
No comments:
Post a Comment