කදු නිම්න වැහෙන්න මීදුමත් ඇති
තේ දල්ලක් ගානේ මතක් වෙනවා ඇති
ඒත් ඒ අහස පාළුවෙන්ම වෙන්න ඇති
පාන්දර ජාමේ හීතලේ පෙම්මලක්
දුරකථනයෙන් කෙදුරුව හැටි
කොළ තුවාල වුණු ගහක් ගානේ
තාම ඔහේ මතක් කරනවාත් ඇති
නෙක මිතුරු කවට කතා මැද
හිත ලැජ්ජාවෙන් බිම බලන්නත් ඇති
ඒත් හුස්මක් ගානේ වු ආදරයක්
හෙමිහිට කම්මුල් රතු කරන්නත් ඇති
කන්දේ පන්සලේ පිරිත් හඩ අස්සේ
ලක්ෂ්මී කෝවිලේ දුම්සුවද අස්සේ
ඔබ එක්ක ප්‍රේම වන්දනාවේ යන්න
නොදැනිම හීනෙක ඉන්නත් ඇති
ඒත් පරණ කතා හුස්ම ගද්දි
අළුත් කතා නොලිය යුතු වග
මටම අමතකව යන්නත් ඇති
ඒ නිසා තාම හිතක් මෙහෙම
දැවෙනවාත් ඇති !!
අරුණි
No comments:
Post a Comment